że niby Joy to radość?

Wbrew pozorom ja żyję ;)

Święta tak wstrząsnęły moim zmysłem robótkowym, że dopiero wczoraj udało mi się wygenerować zdjęcia czegoś wyglądającego.

Zacznę chronoligicznie.

Jadąc na święta do rodziców zaczęłam w pociągu "różową mgławicę" czyli bluzeczkę z Luny

nawet fajnie się robi, ale po krzywiźnie oczek widać gdzie pociągiem zarzucało ;D

Zamawiałyśmy sobie z mamą w fastrydze bawełnę. Ja kupując miyę żyłam z wiedzą jak wygląda bawełno akryl Kaja i mój niedoświadczony zmysł włóczkowy pomyślał, że jak wezmę bawełnę "grubszą" niż Kaja to ona rzeczywiście będzie grubsza. Bo zamarzył mi się Joy.

Mama przebąkiwała coś, że kłębuszki, które przyszły są małe, ale to co zobaczyłam przyprawiło  mnie o nerwowy półśmiech.

Na zdjęciu porównanie: Miya(kremowa)  125/50g  Kaja(brzoskwiniowe) 155/50g

Drugim bodźcem drażniącym moją robótkową świadomość była próbka mocherku, którą mama zrobiła na drutach 3mm. Jakby to ująć było to zdecydowanie drobniejsze niż moje dzieło Lunowe zrobione w domu. próbka w moim wykonaniu to może na 2mm byłaby podobna :/

Moja luźna technika odbiła się również na próbkach z miyi :/

No i jak ja mam zrobić z tego Joy'a jak on powinien być zbity a mi wychodzi jakaś niechlujna, przyluźna próbka?

mniejsza z tym. Postanowiłam dalej na spokojnie kontynuować mgławicę.  Zapomniałam napisać, że mama kupiłą sobie begonię na bluzeczkę, czyli bawełnę odrobinę cieńszą niż moja miya. Po powrocie do domu chyba we wtorek, mama zadzwoniła, że kupiłyśmy za mało tej bawełny i jej to na pewno nie starczy na całość.  Poruszona tą wiadomością zdecydowałam się porzucić mgławicę i wziąć się za Joy'a w celu sprawdzenie, czy rzeczywiście może mi zabraknąć bawełny.

I tu zaczęła się rewolucja a potem masakra.

Rewolucja.

Nauczyłam się robić ściślej. O dziwo wystarczyła oddalić palec trzymający nitkę od druta i pociągać nim nieco zaraz po nabraniu oczka.

Wczoraj się okazało że obecnie robię ściślej na drutach (przynajmniej tą bawełną) niż moja mama

Masakra.

Robienie ściśle na drutach to pryszcz w porównaniu z robieniem Joy'a na drutach.

Jak można pisać w ten sposób opisy do dzianin? gdyby nie zdjęcia z ravelry mój sweterek wyglądałby zupełnie inaczej niż wizja autorki.

zrób tu, skocz tu, zrób tam, skocz gdzieś i jeszcze gdzieś, zrób to i jeszcze skocz tam.

więcej się naprułam niż zrobiłam....

Po miłym i sympatycznym opisie whispera, joy stał się koszmarem przeczącym swojej nazwie.

I to właśnie przez tego bawełnianego potwora nie odzywałam się od świąt. Bo przez tydzień zwalczałam tą potworną rozpiskę rzędów.

UPDATE.

wyjaśniam. Joy mi się podoba, tylko ten opis na prawdę można było zrobić duuuużo czytelniej.

Jak się przestałam za bardzo wgłębiać w szczegóły wzoru, stał się na prawdę przyjemną robótką.

bez czytania opisu dla mnie sweterek jest Joy, z próbą wgryzienia się w odsyłacze w treści gubię się momentalnie.

UPDATE END

Jak już pokazałam, że ja żyję to i pokażę, że Havoc też żyje :D

Został obdarowany Ikeową rurą dla kotów. Zabawa super, bo cała te rura szeleści, tylko środkowy element z dziurą jest nieusztywniony i się składa jak rozbrykany ogon próbuje przez niego wyskoczyć. Ale ja już się przyzwyczaiłam do niedociągnięć niektórych rozwiązań ikeowych ;)

Tu Havcior towarzyszy mi podczas grania w Mapla (bo ostatnio znowu się wcągnęłąm w tłuczenie słodkich potworów w 2D.

No tak zapomniałabym, jeszcze jedna rzecz nałożyła mi się w zapchaniu tygodnia i weekendu.

Moje spełnienie malarskie ;D

(widać moje nieumyte szyby he he ale poczekają jeszcze trochę na swoją kolej) 

Wracam do ziewania przed kompem w pracy.